Review: Trattoria Per vini e mangiare – Steigenberger hotel Amsterdam

Foodish.nl werd uitgenodigd om kennis te komen maken met het nieuwe restaurant Per vini e mangiare in het Steigenberger hotel in Amsterdam.

Per vini e mangiare (wijn en eten) wordt door het hotel gepresenteerd als trattoria. Een trattoria is een typische Italiaanse eetgelegenheid. Het is minder formeel dan een restaurant en er worden overwegend regionale gerechten geserveerd. Vandaag maken we kennis met de nieuwe trattoria van chef-kok Ron Schouwenburg.

Het is een heerlijk warme middag en we nemen plaats op het terras op de binnenplaats. Chef-kok Ron Schouwenburg schuift aan en hij vertelt vol enthousiasme over de nieuwe trattoria en zijn filosofie: vers, lekker, snel en niet ingewikkeld! De gerechtjes op de kaart zijn overwegend klein, waardoor je er meer bestelt en ze samen deelt. Om een indruk van de kaart te geven, krijgen we diverse gerechtjes geserveerd.

Voorgerechten

We beginnen met een carpaccio van gemarineerde tomaten en een plankje met diverse vleeswaren. Dit illustreert goed hoe lekker simpel kan zijn. De verschillende kleuren van de tomaten zien er fantastisch uit en het smaakt heerlijk. Hierna volgt een mooi opgemaakt gerechtje dat bestaat uit gegrilde tonijn met fruit. Volgens de chef is dit een knipoog naar Picasso. Een lekker gerechtje om de smaakpupillen te prikkelen. Vooral de gegrilde watermeloen is verrassend.

Daarna volgt een gerechtje dat bestaat uit tarbot met octopus en pompoen. De chef vertelt enthousiast over de gerechten. In dit gerecht heeft de octopus 2 uur in de rode wijn gemarineerd. Het aardse van de aardappel combineert mooi met het zoete van de pompoen. Kortom een mooi gerechtje met een lekker zoetje.

Hierna krijgen we een glas met sukade, ui, knol en rode biet. Volgens Ron wordt sukade gezien als de “nieuwe ossenhaas”. Wel heel kort braden, of grillen, geeft Ron aan.

Ron geeft aan dat hij de ingrediënten zoveel mogelijk lokaal koopt en dat er alleen producten worden gekocht die in het seizoen zijn. De vis is nooit ouder dan gisteren. Deze chef blogt trouwens ook zelf op Schouwenburgschrijft.

Flammkuche

In de trattoria heeft de flammkuche een prominente plaats gekregen. De flammkuche is trouwens niet Italiaans, maar kent zijn oorsprong in Frankrijk (Elzas) en Duitsland. Op dit moment is de Flammkuche erg trendy en je ziet deze lekkernij dan ook steeds vaker in horecagelegenheden en op festivals verschijnen.

Een Flammkuche lijkt qua uiterlijk een beetje op een pizza maar is dat zeker niet. Het is een dunne bodem (lijkt een beetje op een Joodse matse) die niet hoeft te rijzen.

De bodem wordt ingesmeerd met zure room en kan worden belegd met allerlei ingrediënten, bijvoorbeeld stukjes spek en uien. Hierna wordt de flammkuche +/- 3 minuten gebakken op een pizzasteen in een oven van 250 graden.  Je kunt ook een eerder gebakken flammkuche beleggen en die heel even in de over doen, zodat deze opnieuw warm wordt. Voeg de ingrediënten die je niet hoeft te bakken, pas toe als de flammkuche uit de oven komt.

In de hoek van het restaurant is een werkstation ingericht met een werkblad en diverse kleine ovens. In het zicht van de gasten worden hier de Flammkuchen bereid. Ron neemt ons mee naar deze “flamkuchen-hoek’ en maakt binnen een handomdraai een aantal verschillende varianten. We mogen ook zelf aan de slag, maar daar komt weinig van terecht omdat we eigenlijk meteen willen proeven.

Tijdens de bereiding vertelt Ron enthousiast dat hij overweegt om de gasten hun eigen flammkuche te laten maken als ze dat willen. Erg leuk natuurlijk!

Ik ben natuurlijk benieuwd of ze het deeg voor de flammkuchen zelf maken, zodat je precies weet wat er ingaat en volledige controle hebt over de kwaliteit. Dat blijkt niet het geval te zijn! Dat valt mij eigenlijk een beetje tegen. Volgens Ron gebeurt dit niet, omdat ze dan een extra persoon aan moeten nemen die een groot deel van de dag deeg staat te maken. Bij zo’n groot hotel is dat geen doen volgens Ron. Daar kan ik niet over oordelen, maar zelf het deeg bereiden zou de beleving (en wellicht ook de smaak) wel helemaal afmaken.

Nagerecht

Als nagerecht krijgen we een amuselepel met daarop een cannoli van braam, bosbes en limoen.

Ook heeft Ron twee soorten pana cotta gemaakt: bosbes en limoen. Pana cotta is een typisch Italiaans nagerecht en wordt gemaakt van gekookte room met vanille. De pana cotta met bosbes vind ik het lekkerste.

Conclusie Trattoria Per vini e mangiare

De gerechtjes die Ron voor ons maakt zijn erg lekker. De typische no nonsens benadering van de Italiaanse keuken proef je er goed in terug. Dat Schouwenburg zoveel mogelijk producten lokaal betrekt en alleen ingrediënten uit het seizoen gebruikt, spreekt mij erg aan. Dat zal niet in alle grote hotels het geval zijn. Het is slim van de chef om in te spelen op de flammkuche-trend, hoewel het natuurlijk geen Italiaans gerecht is en je dit dus niet in een trattoria verwacht. Minpuntje is dat het deeg niet zelf wordt gemaakt. Dat had trouwens weinig invloed op de smaak, want de flammkuchen waren erg lekker. Qua ingrediënten kan je natuurlijk alle kanten op, dus is er voor iedereen wel wat wils. Het idee van Ron om gasten zelf hun eigen flammkuche te laten maken is natuurlijk erg leuk en zal zeker gewaardeerd gaan worden door de (hotel)gasten.

Website: Per vini e mangiare
Openingstijden: maandag t/m vrijdag van 17:30 – 22:00 uur